TÜRK EDEBİYATINDA SECİ VE KULLANIMLARI
SECI AND ITS USES IN TURKISH LITERATURE

Kısaca nesirdeki kafiye olarak tanımlanacak seci, kafiye ve redif üzerine yapılan
çalışmalara oranla, hakkında daha az çalışma yapılmış bir konudur. Bu sebeple seciyle
ilgili bilgiler de kafiye ve redife göre çok daha azdır. Belagat kitaplarında seci
hakkındaki bilgilerin bir kısmının tutarsız olduğu görülmektedir. Bu bilgilerden bir
kısmı da belagat kitaplarında birbirinden farklı biçimlerde ele alınmaktadır.
Secinin ilk olarak Arap edebiyatında kullanıldığı daha sonra İran edebiyatı
vasıtasıyla edebiyatımızda kullanılmaya başlandığı görüşü hakimdir. Edebiyatımıza
çeviri eserler vasıtasıyla da girdiği söylenmektedir. İlk yazılı örneklerden itibaren,
hatta ondan önce sözlü edebiyatta da secinin örneklerine rastlanır. Bu yüzden diğer
dillerde olduğu gibi şiir ve nesrin birbirinden ayrıldığı devirden itibaren Türk
edebiyatında secinin olduğunu fakat adlandırma noktasında başka bir dilin teriminin
kullanıldığını düşünmekteyiz.
Her dil kendi ifade olanakları içerisinde dış dünyayı tanımladığı gibi, aynı
imkanlar içinde söz sanatlarını kullanır. Bir dilde kullanılan sanatlar o dilin kurallarıyla
sınırlanmıştır. Bu bakımdan Türk edebiyatında kullanılan seci hakkında her
ne kadar Arap edebiyatının belagat kurallarına göre adlandırma yapılsa da incelenen
örnekler doğrultusunda, Türk edebiyatına ait seci kullanımlarına rastlanmaktadır.
Bu kullanımlar Arap belagat kurallarının dışında Türk edebiyatına özgü seci
tasarrufları olabileceği izlenimini vermektedir.

We can briefly define sadhji as the rhythm of the prose. Less research has been doneabout sadhji, compared with the rate of studies done on rhyme and word after therhyme. For this reason, the knowledge about the sadhji is much less than the rhymeand word after the rhyme. It seems that some of the information about sadhji in therhetorical books is inconsistent. Some of this information is also handled in differentways in the rhetorical books.It is widely believed that sadhji was first used in Arabic literature and then started tobe used in our literature through Iranian literature. It is said that it has also enteredTurkish literature through the translation studies. From the first written examples, oreven before, there are examples of the sadhji in oral literature. So we think that, as inother languages of poetry and prose sparated from each other, sadhji is used in Turkishliterature but we use the term another language at the point of naming.As each language defines the outside world within its own possibilities of expression,it uses the rhetoric within the same possibilities. Rhetoric used on the language arelimited by the rules of their own language. In this respect, the use of sadhji in Turkishliterature in the direction of the examined samples is found. These uses give the impressionthat there may be sadhji savings specific to Turkish literature other than Arabiceloquent rules.