ÖZET
Tarîkatler döneminde sûfîlerin zikir, kıyâfet, âdâb vb. tarîkat erkanı hakkında, Hz. Peygamber'in sünnetinden herhangi bir davranışı kriter, ölçüt hâline getirmelerine tasavvuf terminolojisinde “mi‘yâr” adı verilir. Bu mi‘yârların bazıları olduğu gibi korunmuş, bazıları yeni anlamlar yüklenerek yaşatılmaya çalışılmış, bazıları ise zaman içinde tamamen kaybolmuştur.
Bu çalışmada, öncelikle ve ana hatlarıyla mi‘yâr yazarları hakkında bilgi verilmiştir. Bu genel girişten sonda çalışmanın asıl konusunu oluş-turan Halvetiyye-i Şabâniyye ekolünün müessisi Pîr Şa‘bân-ı Velî'nin mi‘yârı üzerinde durulmuş, eserin oluşumu ve yazılma safhaları incelen-miş, mi‘yârın Şa‘bân-ı Velî'den hemen sonra tahta geçen Karabaş-ı Velî tarafından şerh edilen şekli ile bu şerhin yine aynı ekole mensup Nureddin Efendi tarafından tercüme edilen şerhli nüshaları hem nüsha özellikleri, hem de içerik bakımından değerlendirilmiştir.
Muhtasar bir araştırma olmasına rağmen bu çalışma, tasavvuf ve ede-biyat tarihi araştırmaları bakımından mi‘yârların önemli bir tür olduğu sonucuna varmamızı sağlamıştır.