Zamanımızda mahlası daha ziyade oğlu Hâletî dolayısıyla anılan ve kendisini “Rubaileriyle meşhur Osmanlı şairi Hâletî’nin babası” diye tarif etmek durumunda kaldığımız Müderris Pîr Mehmed Azmî Efendi, aslında 16. asrın ikinci yarısının tanınmış âlim, şair ve yazarlarından biriydi. İlim mesleğinde çağının en yüksek dereceli medreselerinde müderrislik yapacak kadar yükselen Azmî Bey’in, devirlerini idrak ettiği padişahlardan Sultan II. Selim’in çevresine giren nadir adamlardan olması, daha sonra onun oğlu III. Murad zamanında Şehzade Mehmed için muallim seçilmesi de gördüğü rağbetin delili sayılır. 16. asrın ikinci yarısında yazılan bütün şuara tezkireleri ile 17. yüzyılda meydana getirilen bir kısım biyografik kaynaklarımızın ve daha sonraki zamanlarda bazı tenkitçilerin kendisinden takdirle bahsetmesi, ayrıca çeşitli şiir mecmualarında manzumelerine rastlanması da Azmî’nin gerek yaşadığı devirde, gerekse vefatından sonra kazandığı itibarın işaretidir.
