Klasik Türk edebiyatında ideal sevgili fiziğini anlatmak için kullanılan sıfatlara çok önem verilmiş ve bu sıfatları açıklamak üzere birçok kalem mahsulü ortaya konulmuştur. Bu kalem mahsullerinden, sevgilinin belli başlı uzuvları için kullanılan sıfatları Arap, Fars ve Türk şairlerinin şiirlerinden hareketle anlatan müstakil ve orijinal nitelikteki üç eser dışında diğerlerinin genellikle bir liste olmaktan öteye geçmediği ve yardımcı nitelikteki çalışma- lar olarak kaldıkları dikkati çekmektedir. Sözkonusu üç eser Kutbüddin Ahmed’in Hevesnâme’si, Muîdî’nin Miftâhü’t-teşbîh’i ve Sürûrî’nin Bahrü’l-maârif’i olup, biz bir dördüncüsünün de olma ihtimalini yazdığımız bir makalede ileri sürmüştük.
