Bu makalede, Osmanlı idaresinde yaşayan Türkçe konuşan Ortodoks-Hristiyanlara ait bir rapor işlenmektedir. 1903 yılında Osmanlı idarecilerine sunulan bu raporda Fener Ortodoks Patrikhanesinin yıkıcı propagandası şikayet edilerek, Türkçe konuşan Hristiyanlara devletin sahip çıkması gereği hatırlatılmaktadır.
Türkler, tarihleri boyunca pek çok farklı dinler içerisinde bulunmuşlardır. Orta Asya'dan Batı'ya yapılan göçler sırasında büyük bir bölümü İslamiyet'i seçmişken bir kısım Türk boyları da Musevilik ve Hristiyanlık inancını benimsemişlerdir. Balkanlar'a yerleşen Bulgar, Peçenek ve Kuman Türkleri zaman içerisinde Bizans himayesine girerek Hristiyanlaşıp kimliklerini de yitirdiler. Bir kısmı ise, Hristiyan olmalarına rağmen, Türkçe konuşarak millî kimliklerini devam ettirdiler. Hristiyanlaşan Türkler'in bir kısmı Bizans İmparatorluğu tarafından Anadolu'ya yerleştirildi. Türkçe konuşan bu Hristiyan Ortodokslar, Selçuklular ve Osmanlılar döneminde devlet kayıtlarında “Karamanlılar” olarak adlandırıldılar. Türkçe konuşan Ortodokslar, Grek alfabesi kullanarak Türkçe yazıp, Türkçe konuştular. Fransız İhtilalinden etkilenen Osmanlı Devleti'ndeki diğer azınlıkların aksine Türkçe konuşan Ortodokslar, devlete sadık kaldılar. Fener Ortodoks Patrikhanesi'nin Rumlaştırma/Helenleştirme politikasına da her zaman karşı çıktılar. Hatta, Türk İstiklal Harbi yıllarında Keskin metropolidi Papa Eftim'in liderliğinde Fener Patrikhanesi'ne karşı bayrak açtıkları gibi, bir Türk Ortodoks Patrikliği'nin kurulması için de teşebbüslerde bulundular.