Türk Kültürü İncelemeleri Dergisi > TKİ Dergisi |

DOĞU EDEBİYATI ÇEVİRİSİNDE MELEZLİK - ŞARK RESMİNİN GARP ALIMLAMASIYLA KAYNAŞMASI BİR KÜLTÜRLERARASILIK KONSEPTİ OLABİLİR Mİ?
HYBRIDITÄT IN DER ÜBERSETZUNG ORIENTALISCHER LITERATUR – VERSCHMELZUNG MORGENLÄNDISCHER ILLUSTRATIONEN UND ABENDLÄNDISCHER REZEPTION ALS EIN INTERKULTURALITÄTSKONZEPT?


Bu çalışmanın amacı Doğu Edebiyatı çevirilerindeki melezlikleri irdelemektir. Bu bağ- lamda çalışmanın odak noktası, Alman Edebiyatında 18. ve 19. yüzyıllarında kaleme alınan Doğu metinleri (aktarma ve çeviri anlamında) olacaktır.

Bu çalışmanın amacı Doğu Edebiyatı çevirilerindeki melezlikleri irdelemektir. Bu bağ- lamda çalışmanın odak noktası, Alman Edebiyatında 18. ve 19. yüzyıllarında kaleme alınan Doğu metinleri (aktarma ve çeviri anlamında) olacaktır. Incelenen Doğu Edebiyatından Al- man Edebiyatına yapılan çevirilerin şark ve garp kültürden ne ölçüde etkilenebileceği ve bunun sonucunda nasıl hibrit özellikler göstereceğidir. Bu makalenin temel savı, çevirideki melez özel- liklerin, kültürlerarası becerilerin gelişmesi için belirleyici olduğudur. Melezlik özelliklerinin incelenmesi için, Christina Schäffner ve Beverly Adab'ın "The Idea of the Hybrid Text in Translation: Contact as Conflict" ("Çeviride Melez Metnin Fikri: Çatışma Olarak Temas") makalesine değinilecektir. Yazarlar gerçek ve yetersiz melez metinleri ayırt etmek suretiyle, çeviri metinlerini iki gruba ayırırlar: Gerçek melez metinler yazarların ve / veya çevirmenlerin olumlu kararlarının sonucuyken, yetersiz melez metinler çevirmenlerin dilsel ve kültürel yet- kinlik eksikliğinin sonucudur. Bu amaçla, her iki yazar metinlerin, metinsel, bağlamsal ve sos- yal özelliklerine odaklanırlar. Bu yazıda da melez metinler, metinsel, bağlamsal ve sosyal özel- liklerine göre irdelenecek ve kültürlerarası referanslar oluşturularak gerçek veya yetersiz melez metinler olarak ayırım yapılacaktır.


Etiketler »  

Abstract
In dieser vorliegenden Arbeit soll der Hybridität in der Übersetzung von orientalischer Literatur nachgegangen werden. Der Fokus soll dabei auf ori- entalische Texte (im Sinne von Übertragung und Übersetzung) des 18. und 19. Jahrhundert in der deutschsprachigen Literatur gelegt werden. Es soll geprüft werden inwieweit orientalische Texte geprägt sind von der orienta- lischen und okzidentalischen Kultur und infolgedessen hybride Merkmale aufweisen. Die Grundthese dieses Artikels besteht darin, dass hybride Merkmale in der Übersetzung maßgebend sind für eine Erweiterung der interkulturellen Kompetenz. Für die Prüfung der Hybriditätsmerkmale soll u.a. rekurriert werden auf den Aufsatz „The Idea of the Hybrid Text in Translation: Contact as Conflict“ von Christina Schäffner und Beverly Adab. Sie unterscheiden zwischen wahren hybriden Texten und unange- messenen Texten. Erstere ist das Ergebnis der positiven Entscheidungen von Autoren und/oder Übersetzern, wohingegen das Letztere aus mangeln- der Kompetenz der Übersetzer resultiert. Die Autorinnen stellen hierfür textliche, kontextuelle und soziale Merkmale der Texte in den Fokus. Auch in diesem Artikel sollen hybride Texte nach ihren textuellen, kontextuellen und sozialen Eigenschaften geprüft und als wahre oder unangemessene Texte festgehalten werden, wobei zudem interkulturelle Bezüge hergestellt werden soll.

Keywords »