DİVAN ŞİİRİNDE ÂŞIK-GÜNEŞ BENZETMESİ ÜZERİNE DEĞERLENDİRMELER
EVALUATIONS ON THE RELATION BETWEEN LOVER AND SUN IN DIVAN POETRY

İnsanoğlunun varlığıyla yaşıt olan aşk olgusu hemen bütün edebiyatların
ortak konusu olduğu gibi divan şiirinin de en çok işlenen konusu olmuştur.
Klasik Türk şiirinde temel konunun aşk olması sebebiyle şair de
ekseriya âşık hüviyetiyle şiirde kendine yer verir. Şairin fiziki çevreye dair
gözlemleri içinde pek çok benzetmeye konu ettiği güneş zaman zaman âşık
rolündeki şairin yerine geçer, sevgili karşısında âşıklığın hallerini aksettirir.
Bu makalede divan şiirinde birçok benzetmeye konu olan güneşin kendine
has özellikleriyle âşık tipi arasında kurulan benzetme ilgisi beyit
örnekleriyle ele alınacaktır.

The concept of love, which is peer with the history of mankind, has been the mostwidespread theme in the Divan poetry as almost in all literatures. Since love is the maintheme of the Classical Turkish Poetry, poets mostly present themselves as lovers in theirpoems. The sun which is the subject of many figures of speech within poet’s observationson the physical environment, occasionally takes the place of poet acting as lover, andreflects the conditions of lover in the face of beloved.In this article, the connection between the peculiarities will be examined withexemplary verses.