TÜRK EDEBİYATINDA YUNAN MİTOLOJİSİNİN SERÜVENİ VE MELİH CEVDET ANDAY'IN ŞİİRLERİNDE YUNAN MİTOLOJİSİNİN KULLANIMI ÜZERİNE
THE USE OF GREEK MYTHOLOGY IN TURKISH LITERATURE AND PARTICULARY IN THE POETRY OF MELİH CEVDET ANDAY

Tanzimat aydınının Yunan mitolojisi ile Osmanlıcadaki ilk tanışıklığı Terceme-i Telemak ile olur. Sonraları Ahmet Midhat Efendi ve Abdülhak Hâmid Tarhan başta olmak üzere birçok yazar bu konuya ilgi duyar. Yahya Kemal'in kısa ömürlü olan Nev-Yunanîlik akımı ile ilgili düşünceleri, başarısız da olsa hemen her eserinde Yunan mitolojisi unsurlarını kullanan Salih Zeki Aktay'ın çabalarından sonra, yazarlarımızın Yunan mitlerinden daha ustalıkla yararlandıkları ve onları kendilerine göre yorumladıkları görülür. Ahmet Hamdi Tanpınar, Cevat Şakir Kabaağaçlı, Behçet Necatigil, Güngör Dilmen ve Melih Cevdet Anday bu edebiyatçılarımızın en önemlilerindendirler.

First translation into Turkish from a Western language, Terceme-i Telemak is based on Greek Literature. Other translations and original works in which Greek Mythology is at least mentioned, followed each other. Ahmet Mithat Efendi, Abdülhak Hamit Tarhan, and Yahya Kemal Beyatlı who was fascinated by the Mediterannean culture, the pure language of ancient Greek tragedies and wrote poems with this influence-although the trend of Nev-Yunanîlik didn't last long-are the literary figures spurring the attention to Greek Mythology. After the unsuccesful attempts of Salih Zeki Aktay who adopted various myths into his poems, writers, and poets such as Güngör Dilmen and Melih Cevdet Anday began to interpret and use Greek Mythology in their works succesfully.Melih Cevdet Anday was almost faithful to the original version of the myths in his poems before "Kolları Bağlı Odysseus". In this poem he, for the first time, made use of mythology as a tool to praise human will. "Troya Önünde Atlar", based on İliad, is a poem in which dream, tale, and legend are intermingled with each other. The poet who questions the fate of Paris, states that he doesn't believe in dream, fortune-telling or even fate. The poem ends with the victory/superiority of mankind and love.