Bu makalede Behçet Necatigil'in (1916-1979) şiirlerinde kendisinin de bir
üyesi olduğu "orta sınıf insan"ı nasıl yansıttığını anlamak amaçlanmaktadır.
Necatigil'in şiiri "orta sınıf insan"ın ev, aile ve sosyal hayatı; hayalleri, umutları
ve zorunlulukları; idealleri ile gerçekleri arasındaki bocalamaları ve bütün
bunların ortaya çıkardığı dramatik unsurlarla doludur. Şair, gündelik hayatın
gerçekliğini ve bu gerçekliğin kültürel alanına ait dili, şiiri vasıtasıyla d.nüştürerek
sanatsal bir gerçeklik olarak yeniden üretir. Hem kendi gerçeğinden hem
de toplumun gerçeğinden hareket eden şair, kendine .zgü bir şiir oluşturmuştur.
Bu şiir tematik ve metaforik bakımdan da bu gerçeğe bağlıdır. Bu niteliklerle
Necatigil şiiri salt kendi içine kapalı bir şiir olmanın ötesine geçerek psikolojik,
sosyolojik ve tarihsel bakımdan çok boyutlu bir şiir kimliği kazanmıştır.
Makaleye tarihsel ve toplumsal arka planla edebiyatın ilişkisinin teorik arka
planını tartışarak başlanmıştır. Necatigil’i kendinden önceki, çağdaşı ve kendinden
sonraki toplumcu gerçekçi şairlerden ayıran hususiyetlere değinilmiştir.
Necatigil'in toplumsal ve tarihsel gerçekliği şiirinin temel motiflerinden biri
haline getirişine ve ürettiği söyleme bakılarak şiirini yaşadığı toplumun "orta
sınıf insan"ının sesi haline nasıl getirdiği anlaşılmaya çalışılmıştır.