MEHMET ÂKİF’İN ŞİİRLERİNDE AĞLAMA
THE CRYING IN MEHMET AKİF’S POEMS

Mehmet Akif; ilmi, şairliği, fikir ve dava adamlığı gibi pek çok yönleri olan
önemli bir şahsiyettir. Böyle bir şahsiyetin hayatını, fikirlerini, karakterini ve ruh
dünyasını etraflıca bilmeden doğru tahlillerde bulunmak oldukça zordur. O
nedenle Akif’le ilgili yapılacak çalışmalarda bilhassa tarih, ilahiyat, sosyoloji ve
psikoloji bilimlerinden geniş ölçüde yararlanmak gerekir. Bu çalışma, Akif’in
şiirlerindeki “ağlama” motifini, psikolojisini de hesaba katarak tahlil etmeyi
amaçlamış ve şu neticelere varmıştır. Akif, muasırı şairlerin hepsinden daha yerli
ve daha samimi olması yönüyle Türk milletinin vicdanını temsil eder. O nedenle
felaketlerin yaşandığı bir devirde herkes ağlarken, onun ağlamaması düşünülemez.
Dostlarının şahidi olduğu ve şiirlerine akseden damlalar ise, kaynayan
ruhunun dışa taşan ve engel olunamayan katreleridir. Aslında Akif’in felsefesine
göre maddî ve manevî felaketlerden kurtulmak için sırasıyla elle, dille ve kalple
mücadele etmek gerekir. Fakat Akif, hayatının hiçbir döneminde rahatsız olduğu
hususları elle düzeltebilecek, idealize ettiği pozisyonları ikame edebilecek bir
imkâna/kudrete sahip olamadığı için genellikle son iki şıkkı tercih etmiştir.
Fakat bütün hayatı boyunca yazıp çizdiği, okutup anlattığı halde bu noktada da
çok başarılı olduğu söylenemez. Onun için son çare olarak beğenmediği şeylere
karşı kalben buğzetmeyi, üzülüp ağlamayı tercih etmiştir.

Mehmet Akif, has a great deal of aspects like his knowledge, poesy, intellectualand….Without learning life, opinions, character and spiritual world of such a manin depth, it is quite difficult to make right analysis. Therefore, it should be benefittedin large from history, theology, sociology, psychology in the studies regarding Akif.This study aims at analysis of theme of “crying” in poems of Akif, considering hispsychology, and comes to a conclusion explained below. Akif represents conscience ofTurkish people, as he is more native and genuine than that of his contemporaries.Therefore, it is not possible to think him not to cry when all his people cry in a periodof disasters. The tears that his friends witnessed and reflected in his poems areoverflowing and unhindered drop of his boiling spirit. In fact, according to thephilosophy of Akif, it is necessary to struggle consecutively with hand, speech, heart torecover from material and spiritual disasters. But as Akif has never anopportunity/power to correct with hand the issues which disturbs him or replace theposition he idealized, he usually preferred last two options. It is highly difficult to saythat he is successful considering his writings, readings, expressing during in all hislife. Consequently, as last resort, he preferred sorrowing and crying at heart regardingissues he opposed.